De dag dat je hoort dat je een chronische ziekte draagt is niet te beschrijven. Voor anderen waarschijnlijk niet te bevatten. Voor de strijder zelf het begin van een lastige fase in het leven. De dag waarop we mogen stilstaan bij de mensen die ertegen strijden of gestreden hebben. Daarom een collectieve noodzaak om eens stil te mogen staan bij de effecten die deze ziekte heeft op de persoon zelf. Op een collega, een vriend, een buurvrouw of leerkracht.

Vandaag wil ik graag stil staan bij de mensen die geconfronteerd worden met de uitdagende reis die kanker is. Waar anderen het leven als vanzelfsprekend doorlopen, maakt iemand met een kankerverleden een reis die onzekerheid met zich meebrengt, waar elke volgende stap een confrontatie met angst voor terugkeer kan zijn.

Kanker is niet slechts een fysieke aandoening; het raakt de kern van ons bestaan. Het heeft een onvoorspelbare wending gegeven aan een leven, die de jaren daarna nog lang kan overschaduwen. De eerste jaren is er regelmatig angst voor terugkeer. Elke gedachte, elk moment van hoop draagt in het begin een schaduw van wat was.

Ondanks deze lading is het toch van levensbelang om het proces op alle niveaus te verwerken, om de emoties die bewust of onbewust verdrongen zijn te doorvoelen. Om de belemmerende overtuigingen die je erop vastgezet hebt los te mogen laten. 

De weg naar heling omvat meer dan alleen fysieke genezing. Het vereist het verkennen van verdrongen angsten, het maken van een reis van het hoofd naar het hart, een ontmanteling van negatieve gedachten. Hier kunnen we gaan voelen om te kunnen verwerken. Het is een helende reis waar tranen niet alleen verdriet weerspiegelen, maar ook de kracht van de strijd. Dat zien we dagelijks in ons bedrijf Kracht na Kanker. 

Zo horen we vaak: 
’’Plannen maken voor de toekomst durfde ik niet goed’’

Plannen maken was voor het oncologische proces een vanzelfsprekenheid. Na de laatste behandelingen is dat voor veel mensen anders. Plannen maken raakt ook de onzekerheid en angsten. Kan zelfs leiden tot teleurstelling en pijn. Het ‘leven met de dag’ vormt een houding van bescherming maar geeft niet per definitie vertrouwen. Bij ‘Kracht na Kanker’ nemen we de mensen mee terug naar vertrouwen, leven vanuit mogelijkheden, vol positieve associaties en hoop!  

Het gaat niet alleen om het plannen van de toekomst, maar ook om het vormgeven van het heden. Een bewijs van doorzettingsvermogen, een bevestiging dat het leven na kanker niet slechts overleven is, maar ook opnieuw creëren kan betekenen.

Het leven na kanker is een proces van genezing dat tijd en begrip vergt, niet alleen van anderen maar ook van jezelf. Met liefde omgaan met chronisch zieke mensen herinnert ons eraan niet alleen de ziekte te zien, maar ook de veerkrachtige ziel die erachter schuilgaat.

Laten we vandaag een moment nemen om te erkennen, te steunen en te inspireren. Laten we tijd maken voor het bewust worden van de reis die deze mensen afleggen. Dat dit oké is, dat ze niet alleen zijn. Maar laten we ook erkennen dat er meer mogelijk is. Dat we mentaal en emotioneel verwerken wat in de overlevingsfase hiervoor geen aandacht kon krijgen. Dat we allemaal leren doorvoelen wat het lichaam dagelijks mag loslaten. Zodat er meer ruimte komt, voor vertrouwen, verbinding en geluk.